PARK İNTİHARCISI

Yarıda kalmış bu hikaye değmez tamamlanmaya

çarparken kafam asfalta

kırmızı tacımla gülümserim

eze-yazarken kredisi bitmemiş bir araba

tüm antidepresan hakkı tek seferde ya da

yüksek faizden muzdarip

erirken

ensemde bir kurşun

başlayamadığım tüm kitaplar gelir aklıma

bir annem olduğu

bütün bir sevginin hasarlı heykeli

midesi bulanık zihin

bir yeri olduğu kimsesiz

sorumsuz, tutamaz sevgiyi içinde

ölmek istediğim gelir aklıma

bir evim olduğu

yerini bilmediğim

bedenim gelir aklıma

içinde çürüdüğüm

her parçanın bütünü

bütün etmeyen parçası

hüzünlü bankını söküyor.

Park intiharcısı

dolabının ahşabı

artık sevmediğin o adama

kendine tahammülü olmayanın tetikleyicisi oluyorum

üstüme kusulan asitin yokoluşuyorum

teşekkürler.