AYIÇALAN

 Gökyüzünde hiç görülmemiş o rengi yakalıyorsun

ay ince bir kibir aramızda

ORGAN

 Bu ağzımdaki yaralar seninle sızlıyor zikrettikçe adını, 

Bu benim hikayem yıkık bir duvar dibi

Uzay boşluğu kaburgalarıma vuruyor

Organlarım nerede?

Sesimi geri verin desem de

Sesimi seven yok

Bu benim duvarım yıkık bir hikaye dibi

TARİH KİTABINDA ANLATILMAYAN

işten gelir gibi işkenceden gelir babalar

BABASINDA

Herkese dolmaya çalıştım yerini, adını bildiğin birinin

yerine hangi bedeni diye

Dün, boyunu düşündüm heybetliydi

kalesi gibi şehrin korumaya müsait

kokusu tütününde

kaşığı cebinde

misafir olmak için değil sofrasında katledip

gelir de biri aç durur incir ve üzüm ve ceviz ağacında esinti

ölümünün yaşıma yakın yılı alıp götüren kurşun

Çalılıklarla örtünmüş mezarının başında

inekler otlarken bastığı

hangi hayvan dua eder insandan başka

toprak çöker ruh çekilince bedenden

mermer yakışır kemiğe

Rüyasında Anayı çağırıken yanına

Gökyüzünde çiçekli tacıyla bir tanrı

Giden değil aslında

kalanı alıp götüren

O olmamayı öğreten

 
ruhu şah olsundu

Sus Yoksa

Jandarma, Jüri, Jübile, Jurnal, Jenerasyon, Jilet, Jips,
Jitem derininde idare
faili meçhul on yedi bin
itham edip faşistlik
Çünkü Berkin'in Kürt ve Alevi
ikiyüzellibin kavak
ikibin meyve taşlanır
kafesinde ise yaşam
şimdi tekilidir kuşun
yüzünde kezzap
dilinde kelimeler aynı
anlamlar farklı
lisesinde eteği yasak giymek sokak
çarşafında erki saklı bir palayla keser diye
doksanlar çocuk olmak
milenyumda hilkat
tozunu toprağını
badanasını asbestini
minibüsünde sıklıkla el dolaşan kaba etinde

PARK İNTİHARCISI

Yarıda kalmış bu hikaye değmez tamamlanmaya

çarparken kafam asfalta

kırmızı tacımla gülümserim

eze-yazarken kredisi bitmemiş bir araba

tüm antidepresan hakkı tek seferde ya da

yüksek faizden muzdarip

erirken

ensemde bir kurşun

başlayamadığım tüm kitaplar gelir aklıma

bir annem olduğu

bütün bir sevginin hasarlı heykeli

midesi bulanık zihin

bir yeri olduğu kimsesiz

sorumsuz, tutamaz sevgiyi içinde

ölmek istediğim gelir aklıma

bir evim olduğu

yerini bilmediğim

bedenim gelir aklıma

içinde çürüdüğüm

her parçanın bütünü

bütün etmeyen parçası

hüzünlü bankını söküyor.

Park intiharcısı

dolabının ahşabı

artık sevmediğin o adama

kendine tahammülü olmayanın tetikleyicisi oluyorum

üstüme kusulan asitin yokoluşuyorum

teşekkürler.

THE STATE

Standig there

                               By enjoying the odiousness

                                      my father is watching me

                                                                        And me,

                I am watching the paint of my head on the wall

                                       As though it is the eternal beauty

                            I say: ''my father is an artist''