Monday 19 December 2011
TERLİK GİYEN KADIN
Kış vakti terlik giymiş kadınlara rastlıyorum sokaklarda,
Kim bilebilirdi bir terliğin yazacağı tarihi?
Kadınlar üşümez, tıpkı annem gibi
Yıllar sonra annemle o yıkık eve gidiyoruz
O intiharlardan on altı yıl sonra
Onu çıplak yüzerken izliyorum
Annemi ilk defa bu kadar çıplak görüyorum
Küçük, açık kahverengi gözleri çocukça heyecanlar içinde
Çocuk geldiği evin gizlice yüzdüğü havuzunda
On altı yılın öksüz acısını çıkarıyor
Annem yüzme biliyormuş!
Bugün hala anneme baktığımda
Bu şehre, terlikleriyle, kış vakti gelmiş o kadını görüyorum
Kimliksiz, yedi çocuklu, üstelik dul
Annem hala kış vakti terlik giyiyor
On altı yıldır aynı kokuyu sürüyor
Günün birinde coplanıyor
Her yeri morarıyor, kanıyor
Moru bir tek anneme yakıştıramıyorum
'Ekmekçi kadın' diye çağırıyorum onu hep içimden
Annem ekmek satıyor
Bir kış vakti jandarmaların sesiyle uyanıyor
Yitirmenin acısını, korkusunu yine hissediyor
Havuzunda yüzdüğü ev, gözünün önünde ateşe veriliyor
Beyaz kara uzanıp, terliklerine bakıyor
Ateş terliklerini aydınlatıyor
Hayvanların çığlıklarını duyuyor
Kırmızıyı lanetliyor
Kimlik kokuyor hava, çığlık kokuyor
Kur'an kokuyor, memesinin tekini çocuğunun ağzına veriyor
Yolculuk başlıyor
O kadın terlik giymeyi unutmuyor bir daha
O kadın karı sevmiyor
Ben yıllardır hala o sütün tadını unutamıyorum
Benim annem ekmekçi kadın...
Subscribe to:
Posts (Atom)