Saturday 8 April 2017

SİNEMDEKİ DÜŞ

Geride ne bıraktın diye sormuştun.
Yorgunluk miras kalıyor.
Böyle olsun istemedin sen de biliyorum.
Saçlarım eriyor güneşine kavuşmuş kar gibi.
Bak sinemde yorgun bir düş uyuyor.
Bak sinem betona düşmüş yavru bir kumru gibi üşüyor.
Kimlerin elleri dolaşıyor bedenimde?
Kemiklerimi eksi elli derece testereler yalıyor.
Nergisler ne zaman açıyor?
Kordonda kambur bir adam oturuyor.
İnsanın ilişmediği bir ormanda adını bilmediğimiz bir çiçek açıyor.
Keşfeden ben olsaydım senin adını koyardım.
Vahşi bir bekaretten vazo süsleyen solgun bir yüze dönüş diye değil.
Hayır yemin ederim değil.
Bilirsin insan kavramlarla açıklanıyor.
Bilirsin sevmenin bile bir adı var.
Öyle adın olsun diye de değil.
Sadece kapkara bir denizin ortasında
Fenerler ruhsuz insanların yüzlerini ellerime döküyor diyebilmek içindir belki de.
Belki de, 'sen' denizinde klostrofobimden kurtuluyorumdur.
Tozlu bir sokakta,
Çöp kokusu içinde birkaç genç gülümsüyor.
Sokaklar kimsesizlerin genelevleri oluyor.
Göğün yedi katından cehenneme doğru giden bir merdivenden,
Yuvarlandıkça yuvarlanıyorum.
İdrarını ve kötü talihini boşaltan o acınası insanlardan biri oluyorum
Tutmayacak mısın beni?
Kim yarattı cehennemi?
Kim yarattı cenneti?
Düşüyorum
Düşüyorum
Düşlüyorum
Kumsalsız bir deniz gibi aşınıyor bendeki sert kayalar.
Bir nergisin ilkbaharında buharlaşıp tuzumu salıyorum ya.
Kordonda kambur bir adama sesleniyorum.
Kordonda tuzu icine çekiyor balıklar.
Şarkılar söylüyor kurumuş dudaklar.
Kamburunu aramaya çıkıyor bir adam.
Yükünü sırtlıyor bir hamal.
Başını yaslıyor kadın bir omuza bir tramvayda.
Sis ağacı sarıyor çepeçevre.
"Bak" diyor
 "tüm şehri buz beyazlığımla sardım.
Dalından atma kuşları.
Başını kaldırıp içinde ölü çarşafları kirleten temaslara bakma daha fazla"
Öyle söylüyor ağacın kamburuna sarılmış sis.
Duvarları yok edemiyor madem
Sevdiğinin su yeşili gözlerine dökülüyor.
Bak sinem sıkışıyor.
Aşağı mahalleden travestiler geçiyor.
En güzel gülümsemeler onlarınki.
En çok onlar ağlıyor
Kamburunu bulamamış adamın bıçağıyla
Kan olup akan güzel yüzlü sevdikleri için.
En çok ben ağlıyorum
Sen en çok ağlıyorsun.
Daldan atlamış bir kuş gibi titriyorsun.
Bak bir kadın bir adamı öpüyor.
Bir kadın bir kadını öpüyor.
Kordonda herkes gülüyor
Biraz da sisli kafalar.
Üşüyorsun.
Bedenine bir çuvaldızla türlü sefalet dikilmiş.
Düşüyorsun.
Dibindeyim korkma
Düşlüyorsun.
Yorgunsun.




No comments:

Post a Comment